Verpakkingsmateriaal verdwijnt uiteindelijk de afvalbak in. Natuurlijk kunnen de kinderen eerst spelen met een kartonnen doos, maar uiteindelijk verdwijnt de doos in de papiercontainer. Hetzelfde geldt voor glazen potjes, je kunt ze een paar keer hergebruiken maar uiteindelijk gaan ze in de glasbak omdat je voldoende glazen potjes hebt. Dit zijn de makkelijke voorbeelden: glas in de glasbak en karton bij het oud papier.
Veel verpakkingen zijn echter lastig te scheiden omdat ze uit verschillende materialen bestaan die verlijmd zijn en dus bij het restafval terecht komen. Mijn go-to voorbeeld was altijd een chipszak die bij het restafval moest, terwijl je een doos cornflakes wel kunt scheiden: de kartonnen doos bij het oud papier en de plastic zak bij het plasticafval. Tegenwoordig mag ik van de gemeente een chipszak bij het PMD (plastic, metaal, drinkkarton)-afval weggooien, maar ik vraag me af of er iets te beginnen is met dat soort afval.
Vaak wordt de verantwoordelijkheid bij de consument gelegd die door het kopen van iets andere producten de markt zou kunnen sturen. Het lijkt mij een stuk effectiever om producenten regels mee te geven. Deze week zag ik echter een producent die wel had nagedacht over het afval van de verpakking en een set instructies had toegevoegd hoe deze te scheiden was. Een kleine stap in de goede richting!