Voor 2020 had ik me voorgenomen om een spelotheek te openen in mijn voortuin. Onze tuin grenst aan de aangewezen hoofdspeelplaats van de buurt en hoe leuk zou het zijn om daar dan ballen, stoepkrijt en ander buitenspeelgoed aan te kunnen bieden?

Zoals het met veel dingen gaat, verdween het idee naar de achtergrond. Helemaal verdwijnen deed het echter nooit, omdat ik het idee had opgeschreven in mijn lijst en ik er daardoor aan herinnerd werd als ik de lijst zag. Eind mei kreeg ik een melding in Hoplr (een burennetwerk app waar ik me ooit voor opgaf nadat ik een brief in de bus had gekregen) een oproep van de Schoor (welzijnswerk) wie er een buitenspeelgoedkist in zijn/haar voortuin wil zetten.

Het idee is simpel: Buren kunnen een kist adopteren en neerzetten in de voortuin. Deze wordt dan gevuld met buitenspeelgoed dat wordt verzameld in de buurt. Alle kinderen uit de buurt kunnen dan spelen met het speelgoed wat er in zit. Je mag speelgoed ruilen, gebruiken, meenemen of erbij doen.

1+1=2. Hoe handig zou het zijn als mijn plan werd gefaciliteerd?? Ik besloot me op te geven.

Ik vroeg een kist aan bij de Schoor en vulde een extra formulier in zodat de gemeente 60% van de kosten voor haar rekening nam en zette de dag en tijd in mijn agenda waarop ik het bouwpakket gemaakt door de reclassering op zou moeten halen in de eerste week van juni. Op tijd voor de nationale buitenspeeldag zo was het idee!

Ik kreeg een mail dat de datum een week verschoven werd (naar 2e week van juni) en verschoof de afspraak in mijn agenda. Daarna belde de gebiedssecretaris van het stadsdeel dat ik voor de aanvraag draagvlak uit de buurt nodig had en dat ik minimaal vijf handtekeningen moest verzamelen op een document wat ze me toe zou sturen. Ik vroeg me stiekem af of voor het bedrag waar het voor de gemeente over ging (50 euro) niet vele malen hoger werd door deze extra hoepels maar liet me niet kennen en verzamelde gevraagde handtekeningen. De extra tijdsinvestering voor de gemeente bestond inmiddels uit een telefoontje, leeg handtekeningformulier versturen en het en het beoordelen van dit formulier en extra mailverkeer. Zo kreeg ik een mail met complimenten over mijn snelle reactie, na het weekend nog een mail met complimenten over mijn snelheid en dat de bestelling was doorgegeven en er een toekenningsbrief mijn kant op zou komen en later nog de toekenningsbrief. (Het ging nog steeds om de 50 euro die ze sponsoren aan welzijnswerk).

In de toekenningsbrief kwam er een nieuwe hoepel. Omdat er verantwoording aan de gemeenteraad moet worden afgelegd over de bijdrage uit het wijkbudget werd mij gevraagd om ‘binnen drie maanden na ontvangst van de kist een (foto)verslag aan te leveren waaruit blijkt wat deze actie betekent voor uw buurt’. Ik moet eerlijk zeggen dat ik een beetje begon te zuchten, maar al snel van mijn man de suggestie kreeg dat een verslag op mijn blog vast zal voldoen en ik ze t.z.t. de link kan sturen.

Vervolgens kreeg ik bericht dat er bericht was geweest met Staatsbosbeheer en de reclassering en dat het uitleveren wederom vertraagd werd i.v.m. houtschaarste – een nieuwe datum zou volgen.

Samenvatting tot dusver:

• verschillende formulieren
• handtekeningenlijst
• mails
• telefoontje
• toekenningsbrief
• verzoek tot verslaglegging

To be continued