Al langere tijd erger ik me regelmatig aan de traktaties die mijn kinderen mee naar huis krijgen. Natuurlijk is het leuk om een verjaardag te vieren. Natuurlijk hoort daar wat lekkers of wat leuks bij. Dat het door Corona allemaal voorverpakt moet zijn snap ik ook. Maar moet dat er nou echt voor één jarige Job of Jet een zakje chips en een speeltje en een reep chocola en een koek en alles wat er verder nog in zo’n ‘goodiebag’ zit worden meegegeven?

De eerste keer grapte ik nog tegen mijn man dat de vader of moeder van de jarige vast tandarts was en wat extra klandizie kon gebruiken. De tweede keer rolde ik wat met mijn ogen maar hoe vaker het gebeurde hoe belachelijker ik het vond. Het tasje zelf belandde meteen in de papier- of plasticbak, het speeltje gemiddeld een kwartier later als het stuk was. Het snoep deden we in een koektrommel waar we ons langzaam doorheen werkten. Het kwam echter regelmatig voor dat het er niet in paste. Voor mensen die nu denken dat ik overdrijf; scroll terug naar boven om de fot nog eens goed te bekijken. Dit was een traktatie van een jarig kindje wat een van mijn kinderen mee naar huis kreeg. Daarbij mist het deel dat al bij juf was opgegeten.

Ik besloot mijn bezwaar bij juf neer te leggen. Ze gaf me meteen gelijk en gaf aan dat het traktatiebeleid nog eens onder de aandacht zou worden gebracht in de nieuwsbrief. Dit gebeurde en daarna veranderde er….. NIETS. Kinderen en ouders willen immers niet voor elkaar onder doen.

Daarop besloot ik het anders aan te vliegen en te laten zien dat het ook anders kan. Omdat de oudste binnenkort jarig is besloot ik een mail naar school te sturen met daarin de vraag wanneer hij zou mogen trakteren. In diezelfde mail schreef ik ook dat ik begreep dat het ongebruikelijk was maar of hij naast een kleine traktatie misschien ook een ‘klassecadeau’ zou mogen geven. Mijn idee was om in plaats van ieder kind iets kleins te geven alle kinderen samen 1 mooi cadeau te geven.

Rekenvoorbeeld

Stel je hebt 30 kinderen in de klas en je geeft per kind 50 cent uit aan een klein cadeautje. Dat is samen 30 x 0,50 = 15 euro. Dit geld kun je ook gebruiken om iets groters te kopen wat voor de hele klas te gebruiken was. Ik stelde een voorleesboek voor maar denk bijvoorbeeld aan:

• knutselmateriaal
• een voetbal voor op het schoolplein
• constructiemateriaal
• puzzel
• iets voor in de poppenhoek
• …………….

Dit klassecadeau kun je aanpassen aan de interesses van je kind. Ik heb de juffen van mijn zoontje gevraagd of ze de titel goed vonden of hun interesse naar een ander boek of materiaal uitging en dat we graag aan hun wensen tegemoet zouden komen. Op die manier word het gegeven klassecadeau namelijk ook echt gebruikt. Ik heb al een aantal moeders verteld over dit idee dus mijn ‘geheime’ Guerrilla- marketingcampagne is begonnen!

PS het boek wat ik kocht was ‘Ada Dapper Wetenschapper’ van Andrea Beaty omdat mijn zoontje de Netflix-serie erg leuk vindt. Het boek gaat over de eerste stappen van een klein meisje in de wetenschap. Ik heb zijn juffen een gastles met proefjes beloofd als het in hun programma past en volgens de Cronoproefjes te doen met hun klas als het in hun lesprogramma past en het volgens de Coronaregels weer mag als aanvulling op het boek. Deze titel werd overigens ook aangeraden in de anti-racisme workshop die ik onlangs met mijn mentorklas volgde en in het boek ‘Wit Huiswerk’.