Voordat we in ons huidige huis woonden huurden we een flat. Onze buitenruimte bestond uit een balkon. Een ruim balkon weliswaar, maar een huis met een tuin was een enorme upgrade! Het leek ons heerlijk dat onze (toen) dreumes buiten kon spelen in een zandbak.

Voordat we in ons huis kwamen wonen pakten we het tuinhuis aan. Deze was rot en moesten we vervangen. Omdat we geen achterom hebben en alle tuinmaterialen dus door het huis heen moeten, leek het ons praktisch dat te doen voor we er woonden en we langs de meubels moesten navigeren met bouwmaterialen.

We kozen voor een tuinhuis in de hoek van de tuin met een overkapping over de volle breedte van de tuin zodat we daar vaak zouden kunnen zitten en eten. Om de kosten te drukken hebben we dit zelf gebouwd met hulp van familie met mijn vader (timmerman) als projectleider.

Onder de overkapping hebben we grote tegels laten leggen. De oorspronkelijke beplanting (behalve een struik met giftige bessen) en overige bestrating (kleine vierkante stenen) lieten we liggen. We plaatsten de felbegeerde zandbak voor ons zoontje en waren tevreden. Zo kwamen we onze eerste zomer wel door in de tuin!

Het begon echter al gauw te kriebelen…. Onze tuin werd door ons gekscherend ‘de luchtplaats’ genoemd omdat het nog het meest deed denken aan de luchtplaats van een gevangenis. Het was duidelijk wat we wilden: minder tegels en meer groen. Binnenkort meer hierover in deel 2.

Zou jij ook een tuinhuis met overkapping willen?