Bij steeds meer producten verschijnen er eco-varianten in het schap. Zo ook bij luiers. Veel van deze producten zijn echter niet zo groen als ze doen voorkomen. Het zogenaamde ‘green washing’.

Zo kreeg ik van een van mijn lezers de volgende foto’s opgestuurd:

Op de foto links het pak luiers waarop groot staan dat er ‘0% olie-gebaseerde plastic op de huid’ zal zitten. Deze claim is waar als je de foto rechts bekijkt. Het plastic is namelijk gemaakt van planten en niet van aardolie. Oftewel: er zit gewoon plastic in. Zo lees ik dat er PE (polyetheen*) in zit. Hierna wordt het nog interessanter want ik zie ook PP (polypropeen*) en PET (polyethyleentereftalaat, bekend van de plastic flessen) staan. Hier wordt geen plantaardige herkomst gegeven. Ik vermoed dat deze delen van de luier niet in contact komen met de huid. Hierdoor kan de claim op de voorkant worden gemaakt. Het t-shirt dat het kindje op de voorkant draagt is echter misleidend. De foto in combinatie met de claim geeft namelijk de indruk dat er geen plastic in de luier zit en dat is simpelweg niet waar. Niet-lekkende luiers maken zonder plastic is namelijk een interessante uitdaging. Er is een reden dat wasbare luiers zo veel dikker zijn dan wegwerpluiers en de overbroekjes van ander materiaal zijn.

Verder denken veel mensen dat bioplastic biologisch afbreekbaar is. Ook dit is niet altijd waar. De term ‘bioplastic’ slaat soms op plastic wat van planten is gemaakt (zoals bij deze luiers) en soms voor biologisch afbreekbaar. Overigens hangt dat laatste samen met de manier van afvalscheiding. Als plastic bioafbreekbaar is maar je het in het restafval moet afvoeren heeft dat nul impact. Omgekeerd: in sommige gemeentes mogen luiers bij het GFT afval. Dit heeft echter meer te maken met de hoeveelheid niet-plantaardige afval dat in de afvalverwerking mag. Dit betekent dus niet dat luiers daar gerecycled worden.

Ook de Kruidvat heeft een lijn genaamd ‘pure en soft’ die duurzamer zou zijn. Zij geven in hun advertenties aan dat de ‘materialen die in contact komen met de huid van je kindje zijn van natuurlijke origine (suikerriet)’. Dit valt onder dezelfde categorie als het luiermerk dat hierboven al besproken werd. Van suikerriet kun je namelijk PE maken wat gewoon plastic is. Blijft over dat de luiers iets anders van kleur zijn omdat ze minder gebleekt worden (ik zou zeggen prima idee), cellulose FSC-gecertificeerd is (ik had niet anders verwacht) en er gecertificeerde groene stroom is gebruikt (met een certificaat kom je dus weg). Ook de verpakking is deels gemaakt van plastic van suikerriet, maar is dus gewoon plastic. Dat het recyclebaar zou zijn betekent dat je het in de plasticbak mag gooien, net als elke andere luierverpakking. Kruidvat geeft op hun website bij deze luiers aan dat ze ‘zoveel mogelijk CO₂-neutraal transporteren’. De laatste keer dat ik luiers bij Kruidvat bestelde werden die echter met een dieselbusje gebracht en niet door een fietskoerier. Zou dat anders zijn bij dit andere huismerk?? Ik vrees dat deze luiers dus meer een goed gevoel geven dan dat er daadwerkelijk grote stappen worden gezet.

PS: Deze life-hack wil ik graag nog eens vertellen, mijn luieremmer van het merk diaperchamp past in de vaatwasser!

* De oudere namen voor PE (polyethyleen) en PP (polypropyleen) worden soms ook gebruikt.